Раздзел 1

¹Ста́рац – узлю́бленаму Га́ію, якога я люблю́ ў і́сціне.

²Узлю́блены! малю́ся, каб ты меў добры по́спех і быў здаро́вы, як ма́е добры по́спех душа́ твая.

³Бо я вельмі ўзра́даваўся, калі прыхо́дзілі браты́ і све́дчылі пра тваю ве́рнасць, як ты жыве́ш у і́сціне.

⁴Для мяне няма бо́льшай ра́дасці, як чуць, што дзеці мае́ жывуць у і́сціне.

⁵Узлю́блены! ты паво́дле ве́ры дзе́йнічаеш у тым, што ро́біш дзе́ля братоў і дзе́ля пры́шлых;

⁶яны све́дчылі перад Царкво́ю пра тваю любоў; ты добра зро́біш, калі адпра́віш іх так, як трэба дзе́ля Бога,

⁷бо яны дзе́ля імя́ Яго пайшлі́, не ўзя́ўшы нічога ад язы́чнікаў.

⁸Дык вось, мы паві́нны прыма́ць такіх, каб стаць супрацо́ўнікамі ісціне.

⁹Я пісаў Царкве; але Дыятрэ́ф, які лю́біць першынствава́ць у іх, не прыма́е нас.

¹⁰Таму, калі я прыйду, то нагада́ю пра ўчы́нкі, якія ён робіць, га́ньбячы нас ліхі́мі сло́вамі, і гэтага яму яшчэ ма́ла, дык ён і сам не прыма́е братоў, і жада́ючым забараня́е, і з Царквы выганя́е.

¹¹Узлю́блены! перайма́й не злое, а добрае. Хто ро́біць дабро, той ад Бога; а хто ро́біць зло, той не ба́чыў Бога.

¹²Пра Дзімі́трыя засве́дчана ўсімі і самою і́сцінаю; і мы таксама све́дчым, і вы ведаеце, што све́дчанне наша і́сціннае.

¹³Многае меў я напіса́ць; але не хачу піса́ць табе чарні́лам і пяро́м,

¹⁴а спадзяю́ся неўзаба́ве ўба́чыць цябе і ву́сна пагавары́ць.

¹⁵Мір табе. Віта́юць цябе сябры́; вітаа́й сяброў паіме́нна. Амі́нь.