Раздзел 1

¹Павел, Апостал Іісуса Хрыста па наказу Бога, Спасіцеля нашага, і Госпада Іісуса Хрыста, надзеі нашай,

²Цімафею, сапраўднаму сыну ў веры: благадаць, міласць, мір ад Бога, Айца нашага, і Хрыста Іісуса, Госпада нашага.

³Адпраўля́ючыся ў Македонію, я папрасіў цябе застацца ў Эфесе, і наказваць некаторым, каб яны не вучылі нічому іншаму

⁴ды не займаліся байкамі і радаслоўямі бясконцымі, якія служаць больш узнікненню спрэчак, чым Божай задумеспасенняпраз веру.

⁵Мэта ж наказу ёсць любоў ад чыстага сэрца і добрага сумлення і некрывадушнай веры,

⁶адступіўшы ад чаго, некаторыя ўхіліліся ў пустаслоўе,

⁷жадаючы быць законавучы́целямі, але не разумеючы ні таго, пра што гавораць, ні таго, што сцвярджаюць.

⁸А мы ведаем, што закон добры, калі хто законна ім карыстаецца,

⁹ведаючы, што закон устаноўлены недля праведніка, а для беззаконных і непакорлівых, бязбожных і грэшных, нячыстых і паганых, для забойцаў бацькі і маці, для душагу́баў,

¹⁰для блуднікоў, мужаложцаў,гандляроў людзьмі, паклёпнікаў, скаталожцаў, лгуноў, клятвапаруша́льнікаў і ў адносінах да ўсяго іншага, што супрацьстаі́ць здароваму вучэнню,

¹¹паводле даве́ранага мне дабраве́сця славыблажэннага Бога.

¹²Я дзя́кую Таму, Хто даў мне сілу, Хрысту Іісусу, Госпаду нашаму, што Ён прызнаў мяне верным, паставіўшы на служэнне,

¹³мяне, які раней быў богазневажа́льнікам і ганіцелем і крыўдзіцелем, але быў памі́лаваны, таму штоз-за няведання рабіў я так, у няве́р’і;

¹⁴благадаць жа Госпада нашага Іісуса Хрыста шчодра праяві́лася ўва мне з вераю і любоўю ў Хрысце Іісусе.

¹⁵Вартае даверу і заслугоўваепоўнага прызна́ння слова, што Хрыстос Іісус прыйшоў у свет спасці грэшнікаў, з якіх першы — я.

¹⁶Але для таго я быў памі́лаваны, каб на мне першым Іісус Хрыстос паказаў усю доўгацярплівасць, у прыклад тым, якія будуць вераваць у Яго дзеля жыцця вечнага.

¹⁷А Цару вякоў нятле́ннаму, нябачнаму, адзінаму прамудраму Богу — пашана і слава на векі вякоў. Амінь.

¹⁸Даю табе, сыне Цімафею, згодна з ранейшымі пра цябе прароцтвамі, такі наказ, каб ты змагаўся адпаведна ім як добры воін,

¹⁹маючы веру і добрае сумленне, адкінуўшы якое, некаторыя пацярпелі крушэнне веры;

²⁰сярод іх Імяней і Аляксандр, якіх я аддаў сатане, каб яны адвучы́ліся блюзне́рыць.

 

Раздзел 2

¹Дык вось, прашу перш за ўсё ўзносіць малітвы, прашэнні, хада́йніцтвы, падзякі за ўсіх людзей,

²за цароў і за ўсіх начальнікаў, каб нам ве́сці ціхае і спакойнае жыццё з усёй набо́жнасцю і годнасцю;

³бо гэта добра і ўгоднаСпасіцелю нашаму Богу,

⁴Які хоча, каб усе людзі спасліся і прыйшлі да спазна́ння ісціны.

⁵Таму што адзін Бог, адзін і пасрэднік паміж Богам і людзьмі— Чалавек Хрыстос Іісус,

⁶Які аддаў Сябе дзелявыкуплення ўсіх: такое ў свой час было сведчанне,

⁷дзеля якога я пастаўлены прапаве́днікам і апосталам, —праўду кажу ў Хрысце, не лгу, — настаўнікам язычнікаў у веры і ісціне.

⁸Дык вось,я жадаю, каб на ўсякім месцы прамаўлялі малітвы мужчыны, уздыма́ючы чыстыя ру́кі без гневу і без сумне́ння;

⁹каб таксама і жанчыны, у прыстойнай вопратцы, з сарамлі́васцю і сці́пласцю, упрыгожвалі сябе не адмысло́вымі прычоскамі, ні золатам, ні жэ́мчугам, ні каштоўнымі ўборамі,

¹⁰а добрымі справамі, як нале́жыць жанчынам, якія лі́чаць сябе набожнымі.

¹¹Жанчына няхай ву́чыцца ў маўклівасці, зусёю пакорлівасцю;

¹²а навуча́ць жанчыне не дазваляю, ні кіраваць му́жам, а быць у маўклівасці.

¹³Бо першым быў створаны Адам, а затым Ева;

¹⁴і не Адам быў падма́нуты, а жанчына, будучы падма́нутай, здзе́йсніла злачынства;

¹⁵аднак жа спасецца праз нараджэнне дзяцей, калі застане́цца ў веры, і любові, і ў святасці сасціпласцю.

 

Раздзел 3

¹Вартае веры слова: калі хто да епіскапства імкне́цца, то добрай справы жадае.

²Епіскап жа павінен быць беззага́нным, адной жонкі мужам, цвярозым, разва́жлівым, добрапрыстойным, сумленным, гасцінным, здольнымнавуча́ць,

³не п’яніцам, не задзірыстым, не сварлівым, не кары́слівым, а лагодным, міралюбі́вым, несрэбралю́бным,

⁴які добра кіруе сваім домам, дзяцей трыма́еў паслушэнстве, з усёюгоднасцю;

⁵бо хто не ўмее кіраваць сваім домам, ці ж будзе той клапаціцца пра Царкву Божую́

⁶Не павінен ён быць з нованаве́рнутых, каб не заганары́ўся і не трапіўу асуджэнне дыявальскае.

⁷Нале́жыць яму таксама мець добрае све́дчанне ад знешніх, каб ён не апынуўсяў га́ньбе і не трапіў у пастку дыявала.

⁸Дыяканы таксама павінны быць пава́жнымі, не двуду́шнымі, непрагнымі да віна, не сква́пнымі,

⁹каб тайну веры захоўвалі ў чыстым сумленні.

¹⁰Але і іх трэба спачатку выпрабоўваць, потым няхай слу́жаць, калі беззаганныя.

¹¹Гэтаксама і жонкі іх павінны быць пава́жнымі, не паклёпніцамі, цвярозымі, вернымі ва ўсім.

¹²Дыякан павінен быць адной жонкі мужам, добра кіраваць дзецьмі і сваім домам;

¹³бо тыя, хто добра служыў, дасяга́юць высокага становішча і вялікай адвагі ў веры ў Хрысце Іісусе.

¹⁴Я гэта пішу табе, спадзеючы́ся прыйсці да цябе неўзабаве;

¹⁵калі ж я затрымаюся, трэба, каб ты ведаў, як паводзіць сябе ў доме Божым, які ёсць Царква Бога жывога, стоўп і ўмацаванне ісціны.

¹⁶І прызна́на ўсімі — вялікая ёсць набожнасці тайна: Бог явіў Сябе ў плоці, апраўдаў Сябе ў Духу, паказаў Сябе Ангелам, прапаве́даны быў у народах, вераю прыня́ты ў свеце, узнёсся ў славе.

 

Раздзел 4

¹Дух жа ясна кажа, што ў апошнія часы́ адступяць некаторыя ад веры, схіля́ючыся да духаў падману і да вучэнняў дэманскіх,

²праз крывадушнасць ілгуноўз іхзаклеймава́ным сумленнем,

³якія забараняюць жаніцца і ўжыва́ць ежу, якую Бог стварыў для таго, каб веруючыя і тыя, што спазналі ісціну, прымаліяе з падзякаю.

⁴Бо усё, ство́ранае Богам, — добрае, і нельгаадкіда́ць нічога, калі яно прыма́ецца з падзякаю,

⁵таму што яно асвяча́ецца словам Божым і малітваю.

⁶Настаўляючыў гэтым братоў, будзеш добрым служыцелем Іісуса Хрыста, узгадава́нымна словах веры і на добрым вучэнні, якое ты прыня́ў.

⁷Нягодных жа і бабскіх баек цурайся, а практыкуйся ў набожнасці;

⁸бо цялеснае практыкаванне дае мала карысці, а набожнасць — для ўсяго карысная, паколькі ма́е абяцанне жыцця цяперашняга і будучага.

⁹Слова гэтае варта даверу і заслугоўваепоўнага прызнання.

¹⁰Бо таму і працуем мы і ганьбаванне церпім, што ўсклалі надзею на Бога жывога, Які з’яўляеццаСпасіцелемусіх людзей, асабліва ж— веруючых.

¹¹Прапаведуй гэта і вучы.

¹²Няхай ніхто не пагарджае маладосцю тваёю; ты ж будзь узорам для веруючых— у слове, у жыцці, у любові, у духу, у веры, у чысціні.

¹³Пакуль не прыйду, займайся чытаннем, настаўленнем, вучэннем.

¹⁴Не занядбайсвайго дару, які дадзены табе паводле прароцтва з ускладаннем рук свяшчэнства.

¹⁵Пра гэта клапаціся, у гэтымтрывай, каб поспех твой быўдля ўсіхвідавочны.

¹⁶Уважлівым будзьда сябе і да вучэння, трымайся гэтага; бо,робячы гэта, і сябе спасеш, і тых, што слухаюць цябе.

 

Раздзел 5

¹Старога не дакара́й, а ўгаворвай, як бацьку; малодшых — як братоў;

²старых жанчын — як маці; маладых — як сясцёр, з усёю чысцінёю.

³Удоў шануй — тых, якія сапраўды ўдовы.

⁴Калі ж якая ўдава ма́е дзяцей альбо ўнукаў, дык няхай яны вучацца спачатку шанаваць сваю сям’ю і аддаваць нале́жнае бацька́м, бо гэта ўгодна Богу.

⁵Сапраўдная ж удава,застаўшыся адзінокаю,ускладае надзею на Бога і праводзіцьупрашэннях і малітвах ноч і дзень;

⁶а якая раскашу́е, тая жывою памерла.

⁷І гэта наказвай, каб яны былі беззаганнымі.

⁸Калі ж хто пра сваіх і асабліва пра дамашніх неклапоціцца, той адрокся ад веры і горшы за няверуючага.

⁹У спіс няхай уносіцца ўдава не менш як шасцідзесяцігадовая, якая была жонкаю аднаго мужа,

¹⁰вядомая добрымі ўчынкамі, калі яна вы́гадавала дзяцей, калі была́гасціннаю, калі амыва́ла ногі святым, калі падтрымлівала гаротных,калі была стараннаюў кожнай добрай справе.

¹¹А маладых удоў не прымай, бо з-за раскошы яны аддаля́юцца ад Хрыста, хочуць замуж;

¹²яны заслугоўваюць асуджэ́ння, таму што адкінулі ранейшую веру;

¹³пры тым жа яны прывыка́юць да бяздзе́йнасці, ходзячы па дамах, і яны не толькі бяздзе́йныя, але і балбатлівыя, лезуць у чужыя справы і гавораць чаго не след.

¹⁴Дык вось, я хачу, каб маладыя ўдовы выходзілі замуж, нараджалі дзяцей, кіравалі домам і не давалі праціўніку ніякай зачэпкі для ганьбава́ння;

¹⁵бо некаторыя ўжо павярнуліўслед за сатаною.

¹⁶Калі які веруючы альбо веруючая ма́е ўдоў, няхайдапамага́е ім і не абцяжа́рвае Царкву, каб яна магла дапамага́ць сапраўдным удовам.

¹⁷Прасвітараў, якія добракіруюць, трэба удастойвацьпадво́енайпашаны, асабліва — найбольш руплівых у пропаведзі і навуча́нні.

¹⁸Бо Пісанне кажа: «незавязвайро́та валу, які малоціць» і «працаўні́к варты ўзнагароды сваёй».

¹⁹Скаргу на прасвітара прымай неінакш, як пры двух альбо трох сведках.

²⁰Тых, якія граша́ць, выкрывай перад усімі, каб і іншыя страх ме́лі.

²¹Перад Богам і Госпадам Іісусам Хрыстом і абра́нымі Ангеламі закліна́ю цябе захаваць гэта без прадузя́тасці, ні ў чым некіруючысяпрыхільнасцю.

²²Рук ні на каго не ўскладай паспешліва і не ўдзельнічайу чужых грахах; захоўвай сябе чыстым.

²³Пі ўжо не толькі ваду, а спажыва́й патроху віно, з-за страўніка твайго і частых тваіх не́мачаў.

²⁴Грахі некаторых людзей яўныя і прама вядуць да асуджэння, а ў некаторых выяўля́юцца пазней.

²⁵Таксама і добрыя ўчынкі — яўныя; а калі і не, то застацца скрытымі не могуць.

 

Раздзел 6

¹Усе, хто пад ярмом як рабы, няхай лічаць гаспадароў сваіх годнымі ўсякай пашаны, каб не зневажа́лася імя́ Божае і вучэнне.

²Тыя ж, у каго гаспадары веруючыя, няхай не ставяцца да іх нядба́йна з-за таго, што яны браты, а яшчэ больш няхай служаць ім, бо яны веруючыя і ўзлю́бленыя як удзельнікі дабрадзейства. Вучы гэтаму і настаўляй.

³Калі нехта навучае іншаму і не прытры́мліваецца здаровых слоў Госпада нашага Іісуса Хрыста і вучэння, адпаве́днага набо́жнасці,

⁴той узганары́ўся, нічога не ведае, а хваравіта захо́плены спрэчкамі і сваркамі, ад якіх узніка́юць за́йздрасць, зва́ды, блюзне́рства, ліхія падазрэ́нні,

⁵суты́чкі паміж людзьмі з сапсава́ным розумам і пазба́ўленых ісціны, якія лічаць набожнасць крыніцаю прыбы́тку. Трымайся ад такіх дале́й.

⁶Вось вялікі прыбы́так — быць набо́жным і задаво́леным.

⁷Бо мы нічога не прынеслі ў свет; ясна, што і вы́несці з яго нічога не можам.

⁸Дык ма́ючы е́жу і вопратку, будзем задаво́лены гэтым.

⁹А тыя, што хочуцьбыць бага́тымі,трапля́юць у спакусу, і ў пастку, і ў многія неразумныя і шкодныя жаданні, якія штурха́юцьлюдзейу бяду і пагібель;

¹⁰бо корань усякага зла — гэта срэбралю́бства, адда́ўшыся якому, некаторыя ўхіліліся ад веры і самі сабе прыне́слі многія паку́ты.

¹¹Ты ж, чалавеча Божы, пазбяга́й гэтага, а імкніся да праведнасці, набо́жнасці, веры, любові, цярплівасці, лагоднасці;

¹²падзвіза́йся добрым подзвігам веры, старайся дасягну́ць вечнага жыцця, да якога і пакліканы ты, і вы́знаў добрае вызна́нне перад многімі сведкамі.

¹³Перад Богам, Які ўсяму дае жыццё, і перад Хрыстом Іісусам, Які засве́дчыў перад Понціем Пілатам добрае вызнанне, наказваю табе

¹⁴зберагчы́ запаведзь чыстаю і бездако́рнаю да яўле́ння Госпада нашага Іісуса Хрыста,

¹⁵якое ў свой час адкры́е блажэ́нны і адзіны Уладар, Цар над царамі і Гасподзь над гаспадарамі,

¹⁶адзіны, Які ма́е бессмяротнасць, Які жыве ў святле непрысту́пным, Якога ніхто з людзей не бачыў і бачыць не можа. Яму пашана і ўладарства вечнае! Амінь.

¹⁷Багатых у цяперашнім веку настаўляй, каб яны не ганарыліся і спадзяваліся не на багацце нетрыва́лае, а на Бога жывога, Які ўсё дае нам шчодра для здаво́лення;

¹⁸каб яны рабілі дабро, багаце́лі добрымі справамі, былі шчодрымі і дзяліліся з іншымі,

¹⁹тым самым збіра́ючы сабе скарб — добрую аснову на будучае, каб дасягну́ць вечнага жыцця.

²⁰О, Цімафей! даве́ранае табе захавай, ухіля́ючыся аднікчэмнага пустаслоўя і супярэ́чнасцейілжывых ведаў;

²¹вызнаючы́ іх, некаторыя адступілі ад веры. Благадаць з табою. Амінь.